Weet je wat? Psyche-Out was raar.
Psyche-out was een Joe uit ’87, wat een van die jaren was die een bepaalde richting definieerde waarin de Joes zouden uitwijken. Het thema verbreedde zich, zowel aan de Joe-kant als aan de Cobra-kant. Het begon een aantal verschillende elementen en ontwerpen op te nemen. Veel daarvan had te maken met wat nieuw bloed achter de schermen, maar ook het merk was een paar jaar oud en kon tegen wat experimenten.
Ik was volledig aan boord voor alles wat ze naar ons wilden gooien. Cobra-La? Zeker wel. Jongens met krokodillen als huisdier? Zeker wel. Gehelmde kerels met bokshandschoenen? Ik ga het kopen. Jongens verkleed als vogels? Waarom niet?!
Psyche Out was een man met radarschotels op zijn lichaam. Hij was een ander soort soldaat, een die gespecialiseerd was in psychologische oorlogsvoering. Dit was meer dan een man die je neerschoot met kogels die knallend knallen. Dit was een vreemde kerel die zacht geluid op je verdomde brein richtte en je doodsangst maakte. Dit was een man die ervoor zorgde dat Thurl Ravenscroft in je zachte lobben kroop en spijt kreeg van elke beslissing die je ooit hebt genomen.
Dat was vreemd.
Dat was eng.
Psyche-Out was een interessant ontwerp, met gedurfde kleuren, en hij leek in dezelfde richting te spelen als een figuur als Sci-Fi, en voelde zich meer als de sciencefiction-naamgenoot van laatstgenoemde dan als strikt militair, maar de Joes waren allang verhuisd verleden streng leger. Ze waren allesomvattend. En nu voerden ze oorlog tegen de geest van de vijand.
Ik denk dat ik als kind nooit echt een idee heb gehad hoe ik Psyche-Out het beste kon gebruiken. Met zijn radarschotels en antennes en rugzak gevuld met enge frequenties en zo, had ik de neiging om voor de hand liggende te gaan. En met duidelijk bedoel ik dat hij die speciale frequenties gebruikte om de hoofden van de slechteriken te laten ontploffen, in Scanners-stijl. Dat is een manier om de andere jongens paranoia bij te brengen. Het is een stuk moeilijker om je speeltje het andere speeltje zenuwachtig en angstig te maken. Ik bedoel, ja, dat kan, maar er komt veel subtiliteit bij dergelijke dingen kijken, en de woonkamervloer was geen plaats voor subtiliteit als je de radarschotelman het hoofd van de slechterik in roerei kunt laten veranderen.
Heb je ooit een exploderend hoofd nagebootst? De beweging die je met je vingers maakt, lijkt veel op dat kusding van de chef dat zo populair is bij mensen. Dus eigenlijk, wanneer mensen dat in het echte leven doen, lijkt het alsof kleine hoofden exploderen.
Psyche-Out maakte absoluut geen Sunbow-cartoonoptredens, omdat de cartoon in winterslaap was gegaan. Als hij terugkwam tijdens de ambtstermijn van DiC, kan ik me absoluut niets van hem herinneren, maar ik heb dat maar één keer helemaal gezien.
In de strips waren de optredens van Psyche-Out gebaseerd op het psychoanalyseren van mensen, maar om eerlijk te zijn heeft hij daar ook nooit echt zijn volledige potentieel gebruikt. Er vielen geen hoofden. Er zijn helemaal geen hoofden gesprongen!
Voor het geval ik het nog niet naar huis heb gehamerd, Psyche-Out was een rare. Maar omdat ik iemand was die van het rare hield, vond ik hem helemaal niet erg. Ik heb misschien niet volgens strikte regels met hem gespeeld, maar hij gebruikte die radarschotels om veel ravage aan te richten en de vijanden uit te schakelen met pure poppery.
Paranoia inderdaad.
Over bericht auteur
Verwant
creditSource link
